5 oktober 2024
Trauma is per definitie divers
Trauma treft iedereen. Nederlandse prevalentiecijfers laten zien dat meer dan 80% van de bevolking gedurende het leven is blootgesteld aan een gebeurtenis met een dreigende of feitelijke dood, ernstige verwonding of seksueel geweld.* Zo definiëren we vandaag de dag nog altijd een potentieel traumatische ervaring. Natuurlijk, wat ons vakgebied in 1980 bij het uitkomen van de DSM-III en de geboorte van de psychiatrische classificatie “posttraumatisch stress syndroom” als potentieel traumatisch omschreef, is nu niet meer hetzelfde. Die classificatie zorgde voor een exponentiële groei aan onderzoek en interventieontwikkeling waardoor we steeds iets beter weten waardoor mensen traumatische klachten krijgen en houden. Inmiddels nemen we ook het type blootstelling mee in de diagnose, maar niet meer de subjectieve ervaring van intense angst, hulpeloosheid of afschuw, en vallen er niet 15, maar 20 symptomen, verdeeld over niet 3, maar 4 symptoomclusters onder de classificatie PTSS. En die steeds verdere aanscherping van de diagnose is er om een goede reden. Mensen krijgen daarmee toegang tot (eerste keuze) behandelingen voor PTSS, die we dankzij de vastgestelde classificatie hebben kunnen onderzoeken op effectiviteit. Maar wat als de kennis achter die classificatie voor het grootste deel is bepaald in een beperkt aantal landen, in meestal niet-representatieve samples? Hoe weten we dan of wat we met elkaar professioneel gezien bedoelen met traumablootstelling en traumasymptomen ook of in dezelfde mate geldt over de hele wereld, bij personen die we niet of nauwelijks weten te betrekken bij onderzoek?
Trauma is per definitie divers. Het is aan ons vakgebied om ons bewust te zijn van onze westers-psychiatrische bril, en diversiteit en representativiteit als voorwaarden te stellen voor onderzoek en praktijk. Ongeveer acht jaar geleden hebben we diversiteit tot een bestuursportefeuille gemaakt bij de NtVP, met als doel actief bij te dragen aan het vergroten van het bewustzijn hierover; ook wetende dat we nog maar aan het begin hiervan staan. Ook daarom blijven we ons verbinden met de wereld om ons heen, inclusief andere nationale en internationale psychotraumaverenigingen. In deze nieuwsbrief lees je meer over hoe culturele diversiteit moet en kan worden geïntegreerd in psychologische beroepsopleidingen, en vind je hulpmiddelen om de culturele dimensies van psychotrauma beter te begrijpen. Ten slotte brengen we graag onze open posities onder de aandacht: wees welkom om meer te weten te komen over hoe jij kan bijdragen aan onze vereniging en het veld van psychotraumatologie!
*de Vries, G. J., & Olff, M. (2009). The lifetime prevalence of traumatic events and posttraumatic stress disorder in the Netherlands. Journal of traumatic stress, 22(4), 259–267. https://doi.org/10.1002/jts.20429
