Dit schrijvende kom ik letterlijk bij van het ESTSS-congres in Belfast van afgelopen week. Vier jaar na “onze” Rotterdamse editie, na twee keer pandemie-uitstel, was het een langgehoopt weerzien met de Europese psychotraumatologie en een langverwacht feest der herkenning. Of het nu wel of niet kwam door een post-pandemie effect: de stemming, de inhoud en de discussies waren memorabel.