11 september 2022
Urgentie
Het overkomt me best vaak, de gedachte, “ben ik wel met het juiste bezig”. Met alle brandhaarden om ons heen, verdient niet iets urgenters mijn aandacht? “In the grand scheme of things”, wat doet er het meeste toe? Ik weet, het is dan weer tijd om kaf van koren te scheiden, om te herijken. Vanaf nu gaat het om de hoofdzaken. Een mentale Marie Kondo.
Brandhaarden genoeg de afgelopen tijd, in buiten- en binnenland. Welke opsomming ik hier ook zou maken, die zou onvoldoende zijn. Mensen die zich niet veilig voelen in eigen land, simpelweg om wie ze zijn. Mensen die het niet lukt na een pandemie en met een crisis op de stoep de eindjes aan elkaar te knopen. Mensen die huis en haard achterlieten, gevaren trotseerden, maar ook in dit land niet zeker zijn van een dagelijkse slaapplek. Zoals ik al zei, volledig zijn lukt me niet. Om in de vuuranalogie te blijven, waren er ook lichtpuntjes. Ze wakkerden ook een vuur aan. Om samen een vuist te maken tegen jarenlang en systemisch onrecht, tegen mensonterend beleid, en om te helpen, onderdak te bieden, werk, steun.
Als er iets urgent is, is het om dat vast te houden. Samenkomen, om kennis te delen, van elkaar te leren en met elkaar in discussie te gaan over de gevolgen van brandhaarden die ons professioneel bezighouden. Dat staat bovenaan mijn prioriteitenlijst. Te beginnen met ons jaarcongres op 30 september. In deze nieuwsbrief alvast wat voorproefjes van wat gaat komen. Maakt het jou nieuwsgierig? Ga snel naar ntvpcongres.nl, scoor de laatste kaarten en tot in Stroe!
