Ongeloofwaardige herinneringen

‘Ik weet het 100 procent zeker, want ik voel de structuur in mijn mond, proef het nog en ril erbij’. Ook heb ik er duidelijke beelden van.
‘Dat is hier in huis nooit gebeurd’, zegt mam stellig.

Bovenstaande gaat om een futiliteit; niet over herinneringen aan vermeend seksueel misbruik (lees daarvoor Ineke Wessel haar reactie op Griet op de Beeck). Ik herinner me levendig dat ik yoghurt at uit een bord waar aardappelkruim in lag, maar mijn moeder gruwt bij het idee en beweert dat ze dit in aparte schaaltjes serveerde. Dat ik ontkend wordt, maakt me pissig. Naarmate ik bozer word, zie ik meer details die mijn gelijk bevestigen. Maar wiens geheugen faalt hier nu?

Nadat ik ben afgekoeld bedenk ik een ander mogelijk scenario. Ik stel me voor dat de situatie zich afspeelde bij een vriendinnetje thuis. Naarmate ik daar langer bij stil sta, kleurt de context in. Ik zie dat ik daar uit een verweerd aardewerk bord eet en dat de ronde tafel waar we aan zitten onder de trap staat. Mijn motoriek is nog niet zo verfijnd waardoor ik de stamppot maar moeizaam van het bord kan schrapen. Ik ben nog jong en voel me daar in het gezin wat ongemakkelijk. Zo is het dus geweest. Dit scenario klopt, ik voel het.

In de volgende dagen laat het me nog niet los. Ik bedenk de mogelijkheid dat ik als twintiger in een depressieve staat zelf de toet in mijn gebruikte bord goot om afwas uit te sparen. Naarmate ik daar langer bij stil sta, wordt het steeds geloofwaardiger. Dan bedenk ik me gedurende enkele minuten dat ik de smaak van aardappel met yoghurt enkel heb ingebeeld toen mijn man vertelde over zijn persoonlijke ervaringen hiermee. Je ziet het al aankomen; in alle variaties kan ik me goed inleven, zeker als ik daar een emotie aan koppel. Het is een janboel in mijn hoofd. Maar de conclusie van dit alles is mij helder. Een geheugen, en zeker de mijne, faalt aan alle kanten. Maar ik kan er wel leuke trucjes mee!

Mariel Meewisse
voorzitter NtVP