Woord van de voorzitter

Onlangs voelde ik me net een prinses. Iedere gelegenheid werd door de recent opgerichte Oekraïense traumavereniging USOCTE (Ukrainian Society of Overcoming the Consequences of Traumatic Events) aangegrepen om ons als ESTSS bestuur te fotograferen in Kiev. Zo werd vereeuwigd dat zij nu ook deel uitmaken van de ESTSS. Stilletjes verzuchtte ik al die foto’s, maar mijn irritatie bleek niet op zijn plaats. Invoegen bij Europa voldoet namelijk aan hun verlangen om zich als voormalige Sovjet-Unie republiek af te scheiden van Rusland. Maar de erkenning op Europees niveau biedt meer dan dat. Het geeft ook verzachting voor de afkeuring die leden van de USOCTE voelden door andere psychotherapeuten die hun praktijk niet uit wilden komen, terwijl zijzelf ter plaatse crisisinterventies boden aan getroffenen van de massale beschietingen op het Maidan plein in 2014. Ik kon horen aan de gekozen woorden assassinations en Maidan-heroes, hoezeer zij als professionals zelf getraumatiseerd waren door het conflict, en dat de gemeenschap op meerdere niveaus verdeeld was geraakt. ESTSS bestuursleden uit landen als Kroatië en Georgië, die persoonlijke ervaringen hebben met conflicten, leveren al meerdere jaren professionele ondersteuning. Zij helpen om de Oekraïense hulpverleners betekenis te geven aan hun traumatische ervaringen. In de hectiek, die nog zo voelbaar is in Oekraïne, heeft de ESTSS de belangrijke rol kennis en praktische ondersteuning te bieden, zodat er tijd wordt genomen voor reflectie, ervaringen te vatten in woorden, het grote geheel te overzien en het proces naar herstel te leiden. Niets om te verzuchtten; ik dacht te klein en miste historisch perspectief, juist iets om met trots te dragen.

Mariel Meewisse, voorzitter