29 april 2019
Auteurs: Andreas Espetvedt Nordstrand, Hans Jakob Bøe, Are Holen, Jon Gerhard Reichelt, Christer Lunde Gjerstad & Odin Hjemdal
Originele titel: Danger and Non-Danger Based Stressors and their relations to Posttraumatic Deprecation or Growth in Norwegian Veterans deployed to Afghanistan
Doel: Deze studie had als doel om te exploreren hoe blootstelling aan op-gevaar-gebaseerde stressoren en niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren persoonlijke veranderingen beïnvloeden bij veteranen (N = 4053) na uitzending in Afghanistan.
Methode: Twaalf traumatische gebeurtenissen gerelateerd aan een oorlogsgebied werden gebruikt om twee stressor categorieën te vormen. De niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren categorie bestond uit twee stressortypen: Morele Uitdagingen en Getuige Zijn, de op-gevaar-gebaseerde categorie bestond uit één type: Persoonlijke Dreiging. Er werden dus drie typen stressoren onderzocht in relatie tot zelf-gerapporteerde persoonlijke veranderingen na blootstelling aan stressoren in oorlogsgebied, bijvoorbeeld negatieve veranderingen gelabeld als achteruitgang, positieve veranderingen gelabeld als posttraumatische groei of geen grote verandering. Verder werd de relatie tussen stressortypen en gerapporteerde niveaus van stress onderzocht.
Resultaten: De twee op-niet-gevaar-gebaseerde stressortypen, Morele Uitdagingen (p < .001) en Getuige Zijn (p < .001) waren beiden significant sterker geassocieerd met achteruitgang dan met groei vergeleken met Persoonlijke Dreiging. Daarbij waren de op-niet-gevaar-gebaseerde stressoren significant geassocieerd met een stijging in posttraumatische stresssymptomen en ook met een stijging in symptomen van depressie, angst en slapeloosheid (p < .001). Daarentegen was de op-gevaar-gebaseerde stressor alleen significant geassocieerd met een stijging in posttraumatische stresssymptomen in het huidige model (p < .001). Rapportages van “geen verandering” waren significant geassocieerd met lagere mate van blootstelling aan alle drie de stressortypen (p < .001).
Conclusie: De huidige studie benadrukt de speciale nadelige effecten van niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren; onze bevindingen tonen aan dat deze meer geassocieerd zijn met posttraumatische achteruitgang dan met groei. Dit onderstreept de heterogeniteit in reacties op traumatische gebeurtenissen en draagt bij aan de huidige kennis over de impact van verschillende stressortypen.
Kernwoorden: Posttraumatische groei, posttraumatische stress, leger, trauma, morele verwonding, veteranen.
Citatie: Andreas Espetvedt Nordstrand, Hans Jakob Bøe, Are Holen, Jon Gerhard Reichelt, Christer Lunde Gjerstad & Odin Hjemdal(2019) Danger- and non-danger-based stressors and their relations to posttraumatic deprecation or growth in Norwegian veterans deployed to Afghanistan, European Journal of Psychotraumatology, 10:1, DOI: 10.1080/20008198.2019.1601989
Vertaling door Lonneke I.M. Lenferink
Geaccepteerd voor publicatie op 14 maart 2019, online gepubliceerd op 29 april 2019.
Originele titel: Danger and Non-Danger Based Stressors and their relations to Posttraumatic Deprecation or Growth in Norwegian Veterans deployed to Afghanistan
Doel: Deze studie had als doel om te exploreren hoe blootstelling aan op-gevaar-gebaseerde stressoren en niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren persoonlijke veranderingen beïnvloeden bij veteranen (N = 4053) na uitzending in Afghanistan.
Methode: Twaalf traumatische gebeurtenissen gerelateerd aan een oorlogsgebied werden gebruikt om twee stressor categorieën te vormen. De niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren categorie bestond uit twee stressortypen: Morele Uitdagingen en Getuige Zijn, de op-gevaar-gebaseerde categorie bestond uit één type: Persoonlijke Dreiging. Er werden dus drie typen stressoren onderzocht in relatie tot zelf-gerapporteerde persoonlijke veranderingen na blootstelling aan stressoren in oorlogsgebied, bijvoorbeeld negatieve veranderingen gelabeld als achteruitgang, positieve veranderingen gelabeld als posttraumatische groei of geen grote verandering. Verder werd de relatie tussen stressortypen en gerapporteerde niveaus van stress onderzocht.
Resultaten: De twee op-niet-gevaar-gebaseerde stressortypen, Morele Uitdagingen (p < .001) en Getuige Zijn (p < .001) waren beiden significant sterker geassocieerd met achteruitgang dan met groei vergeleken met Persoonlijke Dreiging. Daarbij waren de op-niet-gevaar-gebaseerde stressoren significant geassocieerd met een stijging in posttraumatische stresssymptomen en ook met een stijging in symptomen van depressie, angst en slapeloosheid (p < .001). Daarentegen was de op-gevaar-gebaseerde stressor alleen significant geassocieerd met een stijging in posttraumatische stresssymptomen in het huidige model (p < .001). Rapportages van “geen verandering” waren significant geassocieerd met lagere mate van blootstelling aan alle drie de stressortypen (p < .001).
Conclusie: De huidige studie benadrukt de speciale nadelige effecten van niet-op-gevaar-gebaseerde stressoren; onze bevindingen tonen aan dat deze meer geassocieerd zijn met posttraumatische achteruitgang dan met groei. Dit onderstreept de heterogeniteit in reacties op traumatische gebeurtenissen en draagt bij aan de huidige kennis over de impact van verschillende stressortypen.
Kernwoorden: Posttraumatische groei, posttraumatische stress, leger, trauma, morele verwonding, veteranen.
Citatie: Andreas Espetvedt Nordstrand, Hans Jakob Bøe, Are Holen, Jon Gerhard Reichelt, Christer Lunde Gjerstad & Odin Hjemdal(2019) Danger- and non-danger-based stressors and their relations to posttraumatic deprecation or growth in Norwegian veterans deployed to Afghanistan, European Journal of Psychotraumatology, 10:1, DOI: 10.1080/20008198.2019.1601989
Vertaling door Lonneke I.M. Lenferink
Geaccepteerd voor publicatie op 14 maart 2019, online gepubliceerd op 29 april 2019.
Het European Journal of Psychotraumatology (EJPT) is een peer-reviewed, interdisciplinair wetenschappelijk tijdschrift dat deel uitmaakt van de European Society for Traumatic Stress Studies (ESTSS).
Het EJPT heeft als doel om wetenschappers, behandelaren en experts te betrekken bij de belangrijkste vraagstukken rond stress en trauma, waaronder individuele gebeurtenissen, herhaalde of chronische trauma's, grootschalige rampen en geweld.
