22 januari 2019
Auteurs: Anja Greinacher, Cassandra Derezza-Greeven, Wolfgang Herzog & Christoph Nikendei
Originele titel: Secondary Traumatization in First Responders: A Systematic Review
Achtergrond: Het vinden van precieze definities van secundaire traumatische stress, plaatsvervangende traumatisering en compassie vermoeidheid is niet gemakkelijk. Hoewel sommige onderzoekers deze termen afzonderlijk gebruiken, gebruiken anderen ze door elkaar. In de huidige review verwijzen wij naar alle drie de fenomenen als secundaire traumatisering.
Doelen: Deze systematische review heeft tot doel een overzicht te geven van prevalentiecijfers van secundaire traumatisering onder hulpverleners ter plaatse en om duidelijkheid te bieden over corresponderende factoren van veerkracht en risicofactoren.
Methode: Na het identificeren van 219 studies binnen de doorzochte databases en 2192 handmatig doorzochte referenties, werden 31 studies geïncludeerd in deze review. Wij doorzochten systematisch de elektronische databases PubMed, PsycInfo en PSYNDEX (Duitse database). De volgende inclusiecriteria werden gehanteerd: (1) participanten moesten hulpverleners ter plaatse zijn: politieagenten, brandweermensen, zoek- en reddingswerkers, noodwerk en ambulancepersoneel, (2) secundaire traumatisering (secundaire traumatische stress / plaatsvervangende traumatisering / compassie vermoeidheid) zijn kwantitatief gemeten met een gevalideerde vragenlijst of subschaal expliciet gericht op het meten van secundaire traumatisering, (3) Engelstalig of Duitstalige artikelen.
Resultaten: Wij vonden lage niveaus van secundaire traumatisering bij hulpverleners ter plaatse. Verscheidene onderzoeken bespreken beschermende- en risicofactoren voor secundaire traumatisering, inclusief pre- (bijv. leeftijd, geslacht), peri-(bijv. blootstelling, emotionele uitputting) en post-traumatische factoren (bijv. sociale steun, alcohol- en tabaksgebruik).
Conclusie: Naast een immuniserend effect, kan de lage prevalentie van secundaire traumatisering bij hulpverleners mogelijk worden verklaard door sociale wenselijkheid en zorgen om baanverlies. Zodoende is het mogelijk dat wij de prevalentie van secundaire traumatisering bij hulpverleners onderschatten. Een aantal weerbaarheidsfactoren (sociale steun) en risicofactoren (vrouwelijk geslacht) zijn consistent met eerder onderzoek in andere populaties. Gezien de cross-sectionele aard van de onderzoeksdesigns moeten onderzoeksresultaten voorzichtig worden geïnterpreteerd. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op longitudinale onderzoeksdesigns en preventieve en curatieve interventies.
Sleutelwoorden: hulpverleners ter plaatse; secundaire traumatisering, plaatsvervangende traumatisering, compassie vermoeidheid; systematische review.
Citatie: Anja Greinacher, Cassandra Derezza-Greeven, Wolfgang Herzog & Christoph Nikendei (2019) Secondary traumatization in first responders: a systematic review, European Journal of Psychotraumatology, 10:1, 1562840, DOI: 10.1080/20008198.2018.1562840
Vertaald door: Steven de Jong
Geaccepteerd voor publicatie op 13 december 2018, online gepubliceerd op 22 januari 2019.
Originele titel: Secondary Traumatization in First Responders: A Systematic Review
Achtergrond: Het vinden van precieze definities van secundaire traumatische stress, plaatsvervangende traumatisering en compassie vermoeidheid is niet gemakkelijk. Hoewel sommige onderzoekers deze termen afzonderlijk gebruiken, gebruiken anderen ze door elkaar. In de huidige review verwijzen wij naar alle drie de fenomenen als secundaire traumatisering.
Doelen: Deze systematische review heeft tot doel een overzicht te geven van prevalentiecijfers van secundaire traumatisering onder hulpverleners ter plaatse en om duidelijkheid te bieden over corresponderende factoren van veerkracht en risicofactoren.
Methode: Na het identificeren van 219 studies binnen de doorzochte databases en 2192 handmatig doorzochte referenties, werden 31 studies geïncludeerd in deze review. Wij doorzochten systematisch de elektronische databases PubMed, PsycInfo en PSYNDEX (Duitse database). De volgende inclusiecriteria werden gehanteerd: (1) participanten moesten hulpverleners ter plaatse zijn: politieagenten, brandweermensen, zoek- en reddingswerkers, noodwerk en ambulancepersoneel, (2) secundaire traumatisering (secundaire traumatische stress / plaatsvervangende traumatisering / compassie vermoeidheid) zijn kwantitatief gemeten met een gevalideerde vragenlijst of subschaal expliciet gericht op het meten van secundaire traumatisering, (3) Engelstalig of Duitstalige artikelen.
Resultaten: Wij vonden lage niveaus van secundaire traumatisering bij hulpverleners ter plaatse. Verscheidene onderzoeken bespreken beschermende- en risicofactoren voor secundaire traumatisering, inclusief pre- (bijv. leeftijd, geslacht), peri-(bijv. blootstelling, emotionele uitputting) en post-traumatische factoren (bijv. sociale steun, alcohol- en tabaksgebruik).
Conclusie: Naast een immuniserend effect, kan de lage prevalentie van secundaire traumatisering bij hulpverleners mogelijk worden verklaard door sociale wenselijkheid en zorgen om baanverlies. Zodoende is het mogelijk dat wij de prevalentie van secundaire traumatisering bij hulpverleners onderschatten. Een aantal weerbaarheidsfactoren (sociale steun) en risicofactoren (vrouwelijk geslacht) zijn consistent met eerder onderzoek in andere populaties. Gezien de cross-sectionele aard van de onderzoeksdesigns moeten onderzoeksresultaten voorzichtig worden geïnterpreteerd. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op longitudinale onderzoeksdesigns en preventieve en curatieve interventies.
Sleutelwoorden: hulpverleners ter plaatse; secundaire traumatisering, plaatsvervangende traumatisering, compassie vermoeidheid; systematische review.
Citatie: Anja Greinacher, Cassandra Derezza-Greeven, Wolfgang Herzog & Christoph Nikendei (2019) Secondary traumatization in first responders: a systematic review, European Journal of Psychotraumatology, 10:1, 1562840, DOI: 10.1080/20008198.2018.1562840
Vertaald door: Steven de Jong
Geaccepteerd voor publicatie op 13 december 2018, online gepubliceerd op 22 januari 2019.
Het European Journal of Psychotraumatology (EJPT) is een peer-reviewed, interdisciplinair wetenschappelijk tijdschrift dat deel uitmaakt van de European Society for Traumatic Stress Studies (ESTSS).
Het EJPT heeft als doel om wetenschappers, behandelaren en experts te betrekken bij de belangrijkste vraagstukken rond stress en trauma, waaronder individuele gebeurtenissen, herhaalde of chronische trauma's, grootschalige rampen en geweld.
